Ew bi hev re daketin Kemeraltiyê. Seydoş û Şêxmûs rast berê xwe da komeleyê û Rustemî jî bîstikekê li wan sikakan karê xwe kir û berê xwe da Tepecîkê. Li Rustem weha hatibû ku ew nema karîbû bê Nehrîmanê bisekine. Ne bi şev û ne jî bi rojê ji bîra wî derdiket û gava berê wî diket hêla Tepecîkê, ew bi hewa »Bixwîne

1
– Tu berê xwe bide keça hanê çend şirîn e, Serdarî ji Hevalî re got û di ber re çaya li ber xwe bi kevçiyekê biêûk têk veda.
– Ew ji Duhokê ye, Hevalî bersiv da û berê xwe da saeta xwe. Ha dê dersa min dest pê bike, bi destûra te, divêt ez biçim.
– Baş e bira, Serdarî »Bixwîne

 1

– Dê kîve çin? bi erebî û bi dengekê xinzirî û bilind serbazî pirsiyar ji wan kir. Lê ji kîve dapîra Zuleyxa û neviya wê Besna erebiyê dizanin! Ajoyê otomobîla pîkap, ya ku Zuleyxa û neviya wê li pişta wê siyar, bû wergêr di navbera serbazên ereb û dapîrê de :
– Dê kîve çin? »Bixwîne

 (Min bi tenê nehêlin)

Dema hevalê min yê nêzîk babê Gulê di jiyê 57 saliyê de li Stockholmê mirî, ez bi hindê gelek xemgîn bûm. Hedara min pir bi wî dihat û ez ji wî hînî gelek tiştan bûbûm; mebesta min di warê pirsa gel û welatê me û di warê ziman û giramer û rênivîsa kurdî û her wisa di »Bixwîne